Samenwerking met Marinus van den Berg
Marinus van den Berg vroeg mij om foto's te maken bij zijn prachtige gedichten. Ik voel me vereerd en natuurlijk heb ik hier ja op gezegd. Zijn gedichten en mijn foto's versterken elkaar. Wat een mooie samenwerking!
Marinus van den Berg is onder andere:
rouwexpert, veelgevraagd spreker
en schrijver van vele boeken over rouw en verlies en
auteur van prachtige gedichtenbundels
DAT WE JOU NOOIT...
Dat we jou nooit
zullen voelen van huid tot huid
Dat onze warme handen
jou nooit zullen verwarmen
Dat onze lippen
nooit jouw lippen zullen aanraken
Dat wij jou nooit
van oog tot oog zullen zien
wat dat met ons doet
hoe ons dat raakt
zullen we het ooit kunnen zeggen?
Marinus van den Berg
VAN VERRE
Jou zien van nabij
Jou zien werd zien van verre
Jou zien van nabij
Jou zien werd horen van ver
Jou zien van nabij
Onverwacht niet meer zien
Jou zien van nabij
Onverwacht zien in herinneren
Jou zien van nabij
Heb ik je goed gezien ?
Marinus van den Berg
HET IS WEER ZONDAG
Het is weer zondag
Weer een thuisdag
Weer een raamdag
Het is weer zondag
Weer een dankdag
Dank voor goedheid
Het is weer zondag
Weer een rustdag
Nog geen pyamadag
Het is weer zondag
De eerste meizondag
Weer een groendag
Het is weer zondag
Weer een nieuwsdag
Weer nieuwe getallen
Het is weer zondag
Weer een gemisdag
Weer een dag zonder
Het is weer zondag
Weer een dag zon
Door de wolken heen
Marinus van den Berg
JE KOMEN, JE LUISTEREN
Je komen, je luisteren
Je aankijken
waren nabij
deden goed
verkleinden de afstand
daarvoor danken we
Marinus van den Berg
SHADOW
Je gaf mij schaduw
Je gaf mij koelte op verhitte dagen
Je liet mij groeien
Je zag mijn schaduwkanten
Je zette mij niet in de schaduw
Je liet me thuiskomen
Jij en ik
Wij waren aan elkaar gewaagd.
Marinus van den Berg
GRAFZORG
Je naam gepoetst
Letter voor letter
Je naam herdacht
Letter voor letter
Je naam gefluisterd
Je naam gezegd
De modderspatten weg
Verdriet had het gedaan.
Marinus van den Berg
ER STERVEN GEEN LEEFTIJDEN
Er sterven geen leeftijden
Er sterven moeders
Er sterven geen moeders
Jouw moeder sterft
Mijn moeder stierf
Elke moeder is een verhaal
Elke moeder is een geschiedenis
Elke moeder is een relatie
Elke moeder is uniek
Geen moeder dezelfde
Je mist wie ze was
Je mist wie ze niet was
Je mist wat ze gaf
Je mist wat ze niet gaf
Je mist wat ze niet vervulde
Je moeder gaf jou het leven
Ze gaf wat ze kon geven
Aan jou om jouw weg te gaan
Aan jou om uit te vinden wie jij mag zijn
Je bent uit je moeder
Je bent niet van je moeder.
Marinus van den Berg
BANKJE ALLEEN
Het water kwam er aan
Sneller dan je dacht
Het water overviel je
Vluchten kon niet meer
Je werd gevonden
Verder op getijden later
Dat bankje bleef
Laatste stille getuige…
Marinus van den Berg
Watersnoodmonument te Kruisdorp, gemeente Hulst
ALLES WAS ZO VREEMD
We kenden je nauwelijks
Alles was zo vreemd
We vochten voor jou
Wij zonder je liefsten
We moesten opgeven
We moesten je laten gaan
We mochten je niet aanraken
We wisten geen woorden
Alles was zo vreemd
Weet van overmachtige onmacht
Wie heeft tijd om te luisteren
Wie klapt dit verdriet niet weg
Iemand zal het toch wel zien
Iemand betrokken van de zijkant
De directie en de medewerkers van UZ Leuven hebben deze tekst gezonden naar hen die een naaste in hun ziekenhuis hebben verloren.
Bij het schrijven van de tekst dacht ik aan mensen die iemand verloren, zoals een schoolvriend van een mijn jongste broers, maar ik dacht ook aan de werkers in de zorg, op de IC’s. Via iemand hoorde ik vooral van hun onmacht. Het Vlaamse woord weg klappen waar wij zouden zeggen wegpraten, heeft ineens een dubbele betekenis. Er is veel geklapt, geapplaudisseerd en ook veel gepraat over de helden in de zorg. Er kwam pas laat aandacht voor de mensen van de schoonmaak en voor de mensen in de verpleeghuizen en dat deed pijn.
Nu kwam de vraag of dit applaus ook verzilverd zou mogen worden in salarisstijging. U, die dit leest, weet hoe het met die vraag gaat. Ik vrees niet alleen een onderschatting van deze vraag maar ook een onderschatting van de opgedane ervaringen in het intensieve zorgen voor de coronapatiënten.
Marinus van den Berg
GRAFBANKJE
Het is maar klein
ooit zelfgemaakt
Het zit niet gemakkelijk
Hier nu aan jouw graf
Hoe ongemakkelijk
als iemand zegt
“zit je er nog mee…”
Het zit me hoog
voor altijd
die liefde met jou.
Niet klein
maar steeds meer.
Marinus van den Berg
LEGE STOELEN
Lege stoelen
Wie er waren en er niet konden zijn
Wie weggebleven waren
Wie toch gekomen waren
Ze waren er allemaal……………
Marinus van den Berg
FOTOBOEK ALS EEN HERINNERINGSFILM
Je kunt het maar een keer goed doen zegt men
maar je kunt de film terugdraaien zo vaak jij wilt
in jezelf is gisteren zo vaak weer vandaag
je ziet nu soms meer en anders haarscherp
wat in de vergeethoek zat komt tevoorschijn
je kunt alleen samen en samen alleen kijken.
Marinus van den Berg
MENSEN VAN LIJF EN LEDEN
Handen hebben we om elkaar vast te houden
Ogen hebben we om elkaar te zien
Oren hebben we om elkaar te horen
Mensen van lijf en leden zijn we
Mensen van lijf en leden lijden
als handen op afstand moeten blijven
als troebele ogen op afstand wazig zien
als oren op afstand nog minder horen
Mensen van lijf en leden lijden
Als samen steeds meer alleen wordt
Als samenkomen zo lang niet kan
Als aandacht tweedehands wordt
Mensen van lijf en leden
Wij zien uit naar tekenen van liefde
Wij zien uit naar liefdevolle versoepeling
Wij sturen elkaar signalen van aandacht.
Marinus van den Berg
EEN KAARS OP EEN HERFSTDAG
Een kaars vandaag
Voor allen die vreemd verward wakker werden
Voor allen die vreugde in het water zagen vallen
Voor allen die hun trouwen niet ruim kunnen vieren
Voor allen die geen raad weten met deze tijd
Voor allen die er zelf half van op slot gaan
Voor allen die zich storen aan lauw loene gedrag
Voor allen die toch moeite doen
Voor allen die zich niet overroepen
Voor allen die bescheiden en fijn aandacht schenken
Voor allen die een goed woord in een brievenbus steken.
14.10.2020
Marinus van den Berg
TROOST
Je kunt een kaartje sturen
Je kunt een kaarsje opsteken
Je kunt een bloem laten bezorgen
Je kunt een Iphonefoto sturen
Een beeld zonder woorden
Een galerie van troost.
Marinus van den Berg
RUSTBANKJE
Jij vandaag hier
Gisteren ik
Geniet hier
Ik deed het gisteren
Ik zat hier zo vaak
Mag jij hier ook nog vaak zijn
Lees mijn naam
Al ken je mij niet
Mag jouw naam graag gelezen worden.
Marinus van den Berg
DRADEN VAN VERBONDENHEID
De draad van de liefde
verbindt mij met jou.
De draad van het gemis
verbindt mij met jou.
Zoveel draden verbinden mij
met zoveel mensen.
Maar altijd is er die draad met jou,
hij doorkruist alle andere draden.
Hij geeft betekenis aan alle levensdraden.
De draad van de liefde
verbindt ons voor altijd,
en de draad van ’t gemis
verweeft zich met die van de liefde.
Marinus van den Berg
EEN MOMENTOPNAME
Een fotograaf die van wanten weet. Die werkt met hart en ziel. Die geen haast kent. Zo een fotograaf let op het licht. Zo een fotograaf speelt met het licht. Zo een fotograaf ziet licht en schaduw. Zo een fotograaf brengt in het licht wat door schaduw is verborgen. Zo een fotograaf neemt de tijd. Zo een fotograaf vergroot wat meer licht verdient. Hij of zij verzet, verscherpt, haalt dichterbij, detailleert soms met grote fijngevoeligheid.
Voor zo een fotograaf is zwart wit vol van kleur. Hij of zij ziet allerlei tinten. Zwart wit denken is hem vreemd. Zo een fotograaf ziet overgangen. Alles is steeds in beweging. Wanneer hij of zij afdrukt, is het slechts een momentopname maar soms zie je daarna het licht van de eeuwigheid.
Er zijn momenten, er zijn events, er zijn gebeurtenissen die niet kunnen worden gevat en toch voor altijd zijn. Soms zijn ze de hel als je een brandende stad fotografeert, een meisje dat wegrent onder een napalmregen.
Soms is het de hemel als je paarse Aliums aan de rivier fotografeert: een flits van een zorgeloos paradijs waar geluk niet meer wordt verstoord. Soms ziet een fotograaf in een gezicht de brandende pijn van een mensenleven en dan weer in een ander gezicht het stralende vertrouwen in de toekomst.
Een fotograaf ziet de ziel en speelt met het licht.
Wie naar mensen kijkt en luistert ziet altijd maar een momentopname, maar soms wordt het een herinnering of een verhaal dat alle momenten overstijgt. Daarom is luisteren en kijken, gaan zien wat gezien moet worden en gezien mag worden het mooiste.
Ik draag dit op aan alle fotografen en amateurfotografen die oog hebben voor wat schoonheid is of verdient, tegen alle vuil in.
Soms is een foto een vorm van klein verzet.
Heeft u foto’s met eeuwigheidswaarde?
Marinus van den Berg
LAAT GRAFBEZOEK
Geen piepend hek
Geen slot
Om de slagboom heen
Niemand nog hier
Blindelings de weg naar jou
Liefde zou blind zijn
Jou vind ik in het maanlicht
in deze wintertijd.
Marinus van den Berg
BANKJE MET NIEMAND
Bankje met niemand
Jij zat er altijd
Bankje met niemand
Jij mag er zitten
Bankje aan zee
Jij aan de horizon
Bankje aan zee
Jouw sporen in het zand
Bankje aan zee
Jij mijn eb en overvloed
Bankje met niemand
Verlangen dichtbij
Bankje aan zee met niemand
Gemis met afstand
Marinus van den Berg
UITDRAGEN
Je heengaan zo anders nu
ons afscheid zo anders nu
Nu jij uitgedragen wordt
.
Jij hebt ons gedragen
Nu moeten wij jou wegdragen
We kunnen het niet alleen
We vroegen andere schouders
Je hebt ons gedragen
Het licht en het leven tegemoet
We moeten jou nu wegdragen
We hopen het licht en het leven tegemoet
Het Licht en het Leven
van de Onzienlijke op wie jij vertrouwde
Mag het mooiste van je
begroet worden in dat Licht
van de Eeuwige
drager van al wie leeft.
Marinus van den Berg
DODENHERDENKING
De doden kunnen zichzelf niet herdenken
Aan de levenden is het hen te herdenken.
Aan de overlevenden die gebleven zijn
Aan hen die nog tot leven gaan komen
De doden weten niet dat ze tot de doden horen
Aan de levenden is het om dit wel te weten
Aan de levenden van vandaag en morgen
Herdenken en gedenken is meergenerationeel
Herdenken en gedenken is niet laten vergaan
Het is de bronnen zuiveren van alle valse tonen
Het is twee minuten stil zijn om de Oorsprong
die levenden en doden hoort te horen stromen.
Zij vertelt de verhalen van allen die een naam
een gezicht of nog naamloos Verlangen waren.
Marinus van den Berg
AFSCHEID VAN ACHTER HET GLAS
Dat wij jou alleen achter het raam nog konden zien
Dat wij als door gewapend glas moesten kijken
Dat kleurt onze laatste herinneringen
Dat kleurt ons verdriet om jou eenzaam
Jij die ons nog zo helder voor ogen staat
Jij die zo helder wist wat je wilde
Jij die ons zo ontwapend kon aankijken
Jij die zo vaak een glimlach bracht.
Marinus van den Berg
AAN ZEE
Aan zee
Zee die lonkt
Zee die loert
Zee die verfrist
Zee die verslindt
Zee die ontspant
Zee die verraadt
Zee die vriend
Zee die vijand
Zee die kalmeert
Zee die verwoest
Zee die rust
Zee die begraaft
Bloemen op zee
Harten die bloeden
mei 2020
Marinus van den Berg
