Berichten getagd ‘afscheidsfotografie’
Afscheidsfotograaf uit Zeeland
‘Je bent zo lekker no-nonsens. Dat komt door je Zeeuwse roots’, zei ze. Ik vond het wel grappig maar wat houdt dat eigenlijk in, die Zeeuwse roots, vroeg ik me af. Ik ging op onderzoek uit en het verbaasde me nogal dat ik me zo in de Zeeuwse identiteit herkende, persoonlijk maar ook als afscheidsfotograaf en uitvaartfotograaf uit Zeeland. Hoewel ik in Zeeland woon en werk, ga ik ook regelmatig de grens over naar België of naar de rest van Nederland voor een afscheidsreportage of uitvaartreportage.
Lees meerVan concert naar grote hoogten
Hoe een concert me tot grote hoogten bracht. Hoe dat zo kwam kun je in dit verhaal lezen. Antwoord geven op een vraag die ik niet had gehoord veranderde mijn leven en ik haalde er wijze lessen uit. Over uit mijn comfort-zone gaan, risico’s nemen, kansen pakken en tegelijk genieten en doodsangsten uitstaan.
Over samenwerken. In Nederland geldt de norm “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg maar ik leer mijn cursisten juist om groot te dromen en hun hoofd boven het maaiveld uit te steken
“Je gaf me een stukje leven terug”
Wist je dat het idee vaak leeft dat afscheidsfotografie vooral mooi is voor kinderen maar dat afscheidsfotografie ook voor veel volwassenen helpend en steunend is? Een man van 94 jaar had niet alleen het gevoel dat zijn vrouw was gestorven maar met haar, heel zijn leven. Zij deden alles samen, al jarenlang en nu heeft hij er geen zin meer in. Als ik het fotoalbum breng, zegt hij dat het voelt alsof ik een stukje van zijn leven heb terug gegeven. Voortaan zit hij op zaterdag weer samen met haar aan de koffie.
Lees meerTachtig jaar
Ik weet nog heel goed dat mijn opa en oma’s tachtig jaar werden. Tachtig jaar vind ik dan ook een mooie leeftijd voor opa’s en oma’s. Want als je tachtig jaar bent, ben je toch echt wel oud. Toch werd ook mijn vader tachtig jaar. Helaas kon hij het niet zo groot vieren als hij graag had gewild.
Daarom hebben we familie en vrienden gevraagd om herinneringen aan hem op te schrijven en deze hebben we gebundeld in een map. Lees hier wat dit niet alleen voor mijn vader betekende maar ook voor anderen.
Taboe
Een taboe is iets, waarvan een groep mensen vindt dat het ongepast is om te gebruiken, te doen of om erover te praten. De dood en rouw zijn blijkbaar zulke onderwerpen. “De dood is een taboe. Uitvaart is (g)een taboe. Op rouw rust een taboe. Dit zijn uitspraken die ik als afscheidsfotograaf regelmatig hoor. Ik heb een allergie voor het woord taboe. Het slaat nergens op. Waarom zou je er niet over mogen praten? Door iets een taboe te noemen, hou je het in stand en wordt het normaal om er niet over te praten.
Lees meerZiekenhuisopname
Een geplande operatie liep wat anders dan verwacht. Wat een nachtje ziekenhuisopname had moeten worden, werd bijna een hele week. Tijdens de operatie ontdekten artsen een breuk in mijn middenrif maar omdat het een dubbele operatie was, kon ik niet de juiste medicatie krijgen. Doordat ik zoveel pijn had en niet kon eten en drinken raakte ik lichtelijk in paniek. Ik lees overal dat je moet praten over de dood en wat je wensen hierin zijn. Ik dacht erover na en kwam tot dezelfde conclusie als altijd. Welke dat is lees je hier.
Lees meerPost-mortem fotografie
“Fotografeer je ook mensen die gestorven zijn?” Dit wordt me vaak gevraagd en als dat de wens van de familie is, doe ik dat zeker. Mensen vinden het vaak vreemd, ongemakkelijk, zelfs een beetje eng. Maar als ik het belang hiervan uitleg, merk ik toch dat ze het beter begrijpen en het zelfs ook wel een mooi idee vinden.
Het fotograferen van iemand na het overlijden heet post-mortem of postmortale (letterlijk: na de dood) fotografie. Dat doe ik als afscheidsfotograaf ook. Hans zei hierover: ‘het zijn geen enge beelden maar juist heel sereen en liefdevol”