Taboe

“Oh wat goed! Jij doorbreekt een taboe!”

‘Uhm…wat doe ik?’

Ja, je praat zo openlijk over dood en rouw. 

Meestal zeggen mensen dit als ik over mijn werk als afscheidsfotograaf vertel en uitleg waarom ik afscheidsfotograaf ben geworden: een stukje uit mijn eigen ervaring met dood en rouw.

Wat is een taboe?

‘Een taboe is iets, waarvan een groep mensen vindt dat het ongepast is om te gebruiken, te doen of om erover te praten. Het is afhankelijk van de cultuur waarin je leeft, van je opvoeding en van je Godsdienst of levensbeschouwing of je met veel taboes te maken krijgt’. 

Een taboe is dus een onderwerp waarvan het ongepast is om erover te praten. 

Ik vind dat je over dood en rouw mag praten. Ik vind het niet ongepast om erover te praten. Net zoals ik over andere dingen uit mijn leven praat met anderen, is dit ook deel van mijn leven. En dat blijft het. Altijd. Waarom zou ik daar niet over mogen praten? Waarom zouden anderen daar niet met mij over mogen praten? Ook dat vind ik niet ongepast.

‘Als we het in Nederland over een taboe hebben, dan gaat het doorgaans meer over onderwerpen die algemeen worden gemeden omdat ze gênant of pijnlijk zijn’.

De dood is (g)een taboe

‘De dood is een taboe. Uitvaart is een taboe. Rouwen is een taboe’.  

Of: ‘de dood is géén taboe, uitvaart is géén taboe. Rouwen is géén taboe’. Het zijn uitspraken die ik regelmatig hoor of lees. 

Ik heb een allergie voor het woord taboe. Het slaat nergens op.

Dat het een pijnlijk onderwerp kan zijn en het misschien niet zo makkelijk is om erover te praten, daar ben ik het helemaal mee eens. Maar om het dan maar een taboe te noemen, dat stoort me enorm. Het is ook wel heel makkelijk om het een taboe te noemen. Dan kun je je lekker achter dit woord verschuilen en wordt het normaal om er niet over te praten. Want ja, ‘het is nu eenmaal een taboe’.

Ook als je zegt dat iets géén taboe is, maak je het vanzelf een taboe door het zo te noemen. 

Door het een taboe te noemen, hou je het in stand

Wat me opvalt, is dat ik nooit een familielid hoor zeggen dat de dood of de uitvaart of rouw om een dierbare een taboe is. Naasten van een overleden dierbare praten juist graag over hun geliefde dierbare. Over hoe iemand was, wat er is gebeurd, over hoe de uitvaart was en dat het soms lastig is omdat ze hem of haar zo missen of omdat het leven niet meer hetzelfde is. 

Zij vinden het niet ongepast om erover te praten. Zij vinden het eerder ongepast om er niet over te praten. 

Mensen die het woord taboe gebruiken in combinatie met dood, uitvaart of rouw, zijn heel vaak mensen in de uitvaartbranche. Door het een taboe te noemen hou je het taboe in stand. Het is mij altijd al een raadsel geweest waarom je dat zou doen. Wat is de reden ervan? Wie het weet, mag het zeggen. Ik hoor het graag. Ik ben er namelijk oprecht benieuwd naar dus laat het me weten in een reactie hieronder. 

Hoe doorbreek je een taboe?

Een bepaald onderwerp kan misschien ver van je af staan. Je hebt er misschien niet zo veel mee. Dat kan en dat is niet erg. Maar om het te begrijpen en het ‘taboe’ te doorbreken, kun je met mensen in gesprek gaan en naar hun verhaal en ervaringen luisteren. Koppel hun ervaringen met jouw gedachten of ervaringen. Je zult zien dat mensen graag vertellen over hun overleden dierbare. Je merkt dan ook dat het helemaal niet ongepast is om erover te praten. Dan heb je, wat volgens jou ‘taboe’ was, doorbroken. 

Mijn oproep is dus om het taboe te doorbreken door het, heel eenvoudig, geen taboe meer te noemen. Dan wordt het normaal om erover te praten en worden belemmeringen en overtuigingen vanzelf weggehaald. 

Contact

Wil je meer weten over afscheidsfotografie of uitvaartfotografie? Dan vertel ik je er graag over en luister naar wat jouw wensen en behoeften hierin zijn. Of heb je een afscheidsfotograaf of uitvaartfotograaf nodig? Ik woon in Zeeland maar werk door bijna heel Nederland en België.

Neem contact met me op door te mailen naar contact@iljaverstraten.nl of bel of whatsapp op telefoonnummer: 06-402 89 825